Individuele therapie

Ieder mens is uniek. Daarom kiezen we in de muziektherapie een aanpak die specifiek op jou en je klachten en wensen toegesneden is. Daarbij zal ik rekening houden met welke arbeidswijze bij jou past. Bij de een zal het meer werken met luisteren zijn, bij een ander meer spelen of juist zingen. Het is belangrijk dat jij je veilig kunt voelen tijdens de therapie. Dat vertrouwen is nodig om nieuwe stappen te durven zetten.

Samen luisteren naar jouw muziek en aansluitend erover praten kan helpen om ruimte te leren maken voor jezelf en wat je voelt; kan helpen om jezelf beter te leren kennen; kan helpen om te stoppen met piekeren en te leren ontspannen. Met elkaar spelen of zingen kan je laten ervaren welke patronen je in contact met de ander en in contact met jezelf in de weg staan. Vervolgens kun je oefenen en ervaren wat er gebeurt als je dingen op een andere manier doet. Dan ‘ruik’ je welke richting de juiste voor je is.

 

“Voor mij was het spelen een opening om dingen eindelijk te kunnen zien zoals ze echt zijn. Zeer doet het, echt pijn, maar wat een goed gevoel na die tijd omdat het ineens tastbaar werd. Ik kon het nu eindelijk beleven en voelen en mezelf snappen waarom ik de dingen zo doe als ik ze doe. Dat was bijna een soort opluchting.

— Mirjam, 28 jaar

 

Doelen van de therapie

  • Meer durven voelen en minder piekeren

  • Stilstaan bij eigen behoeftes en verlangens

  • Een grens durven aangeven

  • Zicht krijgen op beknellende patronen; meer voluit durven leven

  • Contact verbeteren met jezelf en met anderen; de ‘muur om je heen’ dunner maken, laten verdwijnen

  • Leren ontspannen en milder met jezelf omgaan

  • Je durven laten gaan en meer durven vertrouwen

  • Oude pijn en trauma’s verwerken

individuele-muziektherapie-sarrazin.jpg
 

“In de muziektherapie kwam ik de angst om de regie over mijn leven te nemen, om duidelijk naar anderen durven te zijn over mijn wensen en grenzen, op een heel directe manier tegen. Toen ik het dan in het spelen toch durfde, merkte ik dat het minder eng was dan ik dacht.

— Anke, 45 jaar